زبانحال امام رضا علیه‌السلام قبل از شهادت
خون بر لبش نشست عرق بر جبین نشست پنـجـاه و چـند مـرتـبه آقـا زمین نشست پنجاه مرتـبه به زمیـن خـورد و ایسـتاد از بسکه زهر بر جگرش آتشین نشست در کوچه بود یـاد حسن بود و مـادرش یک دفعه پیر شد به رُخش چند چین نشست یک دست روی پهلو و یک دست بر جگر در حُجره یادِ جَدِّ غریبش زمین نشست بالا سـرش دو مـادرِ گـیـسو سپـیـد بود یعـنی کـنارِ فـاطـمه اُمُّ البـنـیـن نـشـست چسباند تا که سینۀ خود را به خاک، دید : چرخاند رویِ سینه و آن لاله چین نشست از تَـل کـنــارِ عـمـۀ خـود داد زد ولـی ضربِ هزار و نهصد و پنجاهمین نشست یابن الشبیب اَبروی او را سنان شکست والشِمر جالِسُ به روی سینه این نشست با عـمه رفت کـوفه و با عمه شام رفت در کوچه دید دخترکی دل غمین نشست با آستـیـن پـاره سرش را گرفت حـیف از بـام آتـشی به هـمـین آستـیـن نشست |